Σύμφωνα με τη στρατηγική ανταγωνισμού του Porter, ένας οργανισμός μπορεί να είναι είτε ηγέτης κόστους (μόνο ένας σε ολόκληρο τον κλάδο), συνήθως προσφέροντας στις χαμηλότερες τιμές, είτε να διαφοροποιήσει την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών ή προϊόντων. Αυτά μπορεί να τα κάνει είτε για ολόκληρο τον κλάδο είτε για ένα συγκεκριμένο τομέα του (στρατηγική εστίασης).

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ένας οργανισμός πρέπει να ακολουθήσει μόνο μία από τις παραπάνω στρατηγικές. Έχει παρατηρηθεί πως η προσπάθεια υιοθέτησης στρατηγικής ηγεσίας κόστους και διαφοροποίησης αποτυγχάνουν, καθώς οι στόχοι αυτοί είναι συνήθως αντικρουόμενοι και αυτό δημιουργεί σύγχυση στους εργαζομένους που δεν ξέρουν που να δώσουν προτεραιότητα αλλά και στους πελάτες.

Επίσης είναι σημαντικό ότι η στρατηγική θα πρέπει να διαφέρει από αυτή των ανταγωνιστών καθώς και να μπορεί να διατηρηθεί, γιατί αν οι ανταγωνιστές αντιγράψουν μια στρατηγική αποτελεσματικά τότε θα υπάρξουν προβλήματα για τον οργανισμό.

Οι οργανισμοί πρώτα αναλύουν τη δομή του κλάδου τους και τη θέση τους σε αυτόν μέσω του μοντέλου των 5 δυνάμεων του Porter. Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας αυτή την ανάλυση διαμορφώνουν τη στρατηγική ανταγωνισμού τους. Στη συνέχεια θα πρέπει να οργανώσουν και να αναπτύξουν την εσωτερική δομή τους με τέτοιον τρόπο ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν αποτελεσματικά αυτή τη στρατηγική.